İNSANLIĞIN  ÖLDÜĞÜ GÜN

Bugün gece bizim için daha bir karanlık. Âlemi kâinat, kurtlar kuşlar sessiz. Çünkü bugün insanlığın diri diri öldüğü gündür. Günlerden HOCALI!

“25 Şubatı, 26 Şubata bağlayan gece, tarihin en kara sayfası o gün kanla yazılıyordu. Ölüm, pusuda ve gece kurşun gibi ağırdı. Hiçbir vahşet denk değildi bu kıyama. Kesif kan ve barut kokusu, gri duman bulutlarının habercisiydi sanki. Gecenin karanlığı her salise daha da artıyordu. Sanki o ebedi gizinde, bir utancı, bir sessiz çığlık yığınını örtmek istiyordu. Oysa pek mahir değildi gece, tanık olduğu katliamı örtmeye. Vahşi kabilelerin tamtam seslerinden daha ürkütücü bir sesle yarıldı gecenin o giz dolu kara örtüsü.  Vurduğu hedefi tarumar eden, top güllerinin sesi yankılandı ve sonra, kan emicilerin silahları aydınlattı geceyi. Ölüm, bir nefes kadar yakındı. Ermeniler ölüm kusmaya gelmişlerdi Hocalı ’ya. Dedelerinden kendilerine miras kalan kasaplıkla, girişmişlerdi katliama. Bütün yol başları tutulmuş, ölüm kapanından kimseyi sağ çıkarmak istemiyorlardı. Ermeni canilerinin postalları altında tecavüze uğruyordu, tarihin en mahzun kasabası Hocalı. Birer iffet abidesi olan Türk Kadını tecavüze uğruyor, erkekler kurşuna dizilip, başları gövdelerinden ayrılıyordu. Geleceğimiz dediğimiz çocukların diri diri derileri yüzülüyordu…  O gece insan üzerine oynana bilecek en vahşi kumar oynanıyordu. Hamile kadınların karnındaki bebekler üzerine iddia ’ya tutuşan ermeni caniler, ağızlarından salyalar saçarak yazı mı tura mı diyorlardı birbirlerine. İşte böyle bir vahşet hangi acıya denk gelir ki? 613 kişi bu katliama maruz kaldılar ve dünya sessiz bir yığın gibi bu vahşeti izlemekle yetindi.”

 

 Kurtlar kuşlar bile bu katliamdan ürkmüşlerdi. Ortalıkta kimsecikler yoktu. Bir tek vahşi ermeni kasaplar oradaydı ölüm kusmak için.  Sanki bütün dünya aynı anda, âmâ lâl ve sağır olmuştu. Bu sessizlik yığının sahipleri, endamlarıyla taraf olduklarını beyan etmiş oldular Hocalının kıyamına. Vicdanları sağır olmuşlardan insanlık beklemek ne kadar abes değil mi? Şu dünyanın bize yaşayarak örettiği bir gerçek var. Eğer kimsesiz kalmışsanız haklılığınızın ve masum oluşunuzun bir hükmü yoktur. İşte bugün insanlığın öldüğü gündür.

 

Hocalı 23 yıldır Ermeni askerlerinin tecavüzüne uğruyor. Seslerini kulaklarını tıkamışlara duyurmaya çalışıyorlar. Hocalı sadece AZERBAYCAN’IN meselesi değildir. Bu insanlığın meselesidir. Bu yüreğinde bir parça vicdan taşıyanların meselesidir.  HOCALI KATLİAMI; o yâda bu kesimin meselesi değil TÜRKİYE’NİN Meselesidir.  Bugün 1915 Ermeni Tehcirini, bir katliam yapılmış gibi adlandıran Ermeni diasporası, Yalanlarına ortak bulmak için her platformda yalanlarını haykırıyorlar. Bu yalanlarına inanacak taraf toplamaya çalışıyorlar. Onlar olmayan bir yalanı var etmek adına bu denli çalışıyorlar. Biz ne yapıyoruz? Elimizde belgeleri, yaşayan tanıkları olan bir katliamı duyurmak hiç bir şey yapmıyoruz. ÇÜNKÜ BİR OLAMAMIYORUZ.  HEP ECDADIMIZIN MERHAMETİYLE ÖVÜNÜP DURUYORUZ. LAKİN İŞ BAŞA DÜŞÜNCE, BİR ECDAT KADAR OLAMIYORUZ. HANGİ GÖRÜŞÜŞE, FİKRİYATA MENSUP OLURSAK OLALIM, FAKAT BUGÜN; “ İNSANLIĞIN ÖLDÜĞÜ GÜN İÇİN, HOCALI İÇİN BİR OLALIM ” Hocalı ’da katledilen soydaşlarımıza Yüce Allah’tan Rahmet Diliyorum. 25.02.2015